«Сон у купальскую ноч»: інтэрв’ю з кіраўніком мастацка-пастановачнай часткі Сяргеем Рылко
Першую размову мы правялі з кіраўніком мастацка-пастановачнай часткі Сяргеем Рылко, які распавёў пра ўнутраны працэс падрыхтоўкі прэм'еры, складанасці работы і пачуцці, якія глядач забярэ з сабою пасля спектакля.
– Адмыслова для спектакля "Сон у купальскую ноч" будзе заўважна зменена пляцоўка галоўнай сцэны. Распавядзіце, калі ласка, як гэта будзе выглядаць?
Мы прыбіраем тры шэрагі крэслаў у глядзельнай залі і на памер атрыманай вольнай прасторы павялічваем даўжыню сцэны. Такім чынам сцэнічная пляцоўка робіцца значна большай, што дазваляе нам усталяваць на сцэне яшчэ 150 глядацкіх месцаў. Дзякуючы гэтаму з’яўляецца магчымасць размясціць у тэатры 450 гледачоў.
– Якія тэхналогіі выкарыстаны ў спектаклі «Сон у купальскую ноч»?
Вельмі добра, што цяпер у Беларусі на пляцоўцы Купалаўскага тэатра мы можам ствараць цікавыя і тэхналагічныя спектаклі. Наш тэатр мае велізарныя рэсурсы для выкарыстання рознага абсталявання: відэа, святла, гука, механікі.. Паколькі у нашай краіне тэхнічныя магчымасці такога ўзроўню ёсць толькі ў адным тэатры, мала хто са сцэнографаў і рэжысёраў здольныя выкарыстаць іх напоўніцу. Выдатна, што ў тэатр па запрашэнні прыехала пастановачная група з іншай краіны і змагла зрабіць так, каб беларускі глядач змог ацаніць тэхнічныя магчымасці нашай сцэны.
У спектаклі будзе задзейнічана праекцыя на празрысты куб з усіх чатырох бакоў. Таксама на яго будуць транслявацца з пяці камер выявы ўсяго таго, што адбываецца на сцэне.
Гэты спектакль стаў магчымым яшчэ і таму, што ў тэатры ёсць вялікі парк гукавога абсталявання і высокакваліфікаваныя інжынеры. Усё гэта дапамагло агучыць артыстаў такім чынам, каб іх было добра чутно ўнутры куба і па-за яго межамі.
У спектаклях Купалаўскага тэатра рэдка калі выкарыстоўваюцца больш за два люкі-правалы, а ў гэтым спектаклі задзейнічны чатыры, якія ўяўляюць сабой комплексныя камбінацыі з кабін люкаў-правалаў, плунжэраў аркестровай ямы. Таксама мы здолелі забяспечыць поўную бяспеку артыстаў пры пад’ёмах, дзякуючы ўдасканаленню абсталявання верхняй механізацыі сцэны і прапрацоўкі ўсіх магчымых крытычных момантаў.
– Якія складанасці паўставалі падчас працы над гэтым спектаклем?
Гэтыя складанасці былі насамрэч цікавымі для мяне. Рэдка калі знаходзяцца бюджэты для рэалізацыі складаных, высокатэхналагічных спектакляў. Цікава было прыдумаць і рэалізаваць праект сцэнаграфіі, зрабіць яе максімальна бяспечнай для артыстаў.
Менавіта ў гэтым спектаклі мастацка-пастановачная частка была ўключана ў працу ад самага пачатку. Паколькі у гэтым спектаклі былі прысутныя тэхналагічныя «вынаходствы», неабходна было паспрабаваць іх увасобіць. Ад некаторых ідэй давялося адмовіцца, бо іх проста фізічна немагчыма было рэалізаваць, а замест іх прапаноўвалі новыя, якія не супярэчылі задуме рэжысёра і мастака, але былі больш рэальнымі ў нашых умовах. Для праектавання дэкарацый мы дадаткова запрашалі высакакласных спецыялістаў.
– Ты працаваў у шмат якіх тэатрах. Ці можаш параўнаць тэхнічны патэнцыял Купалаўскага з іншымі тэатрамі?
Тэхнічны патэнцыял Купалаўскага агромністы. Дзякуючы апошняй рэканструкцыі, мы маем больш магчымасцяў за шмат якія іншыя тэатры Беларусі і Расіі. У нас выдатная сцэнічная механізацыя: люкі-правалы, штанкетныя і індывідуальныя пад’ёмы. Самы вялікі парк праекцыйнага абсталявання ў Беларусі знаходзіцца ў Купалаўскім тэатры.
– Якія ўражанні застануцца ў гледача пасля спектакля “Сон у купальскую ноч”?
Якімі б разнастайнымі тэхнічнымі сродкамі мы ні валодалі, важна, каб усё працавала ў комплексе: рэжысёрская ідэя, арыгінальнасць увасаблення, тэхнічная складанасць. Самае галоўнае, каб глядач атрымаў задавальненне. І мне здаецца, што ў гэтага спектакля ўсё атрымалася.